شعر زیبا و جدید از سید مهدی موسوی

سلام دوستای خوبم.چیزی درباره این پست نمیگم چون خود استاد موسوی به خوبی تو ضیح دادن:

شاید شعر جدیدم به نظر عجیب و یک کار نئوکلاسیک با تضمین هایی از شعرای مختلف باشد. اما نمی توانم انکار کنم که در این شعر از فیلم «اطلس ابر» آخرین ساخته ی «تام تیکور» (به همراه برادران واچوفسکی) الهام گرفته ام و با رفت و برگشت هایی در زمان روبرو هستیم که میان متن ها و مصرع های وام گرفته شده این پل عبوری را می سازند. به نوعی تکرار تاریخ و چرخه ای در زمان که برای لوث نشدن فیلم و شعر از توضیح آن خودداری می کنم. مطمئنا زبان کار و حتی استقلال معانی ابیات و... همه و همه در تعامل فرم و محتوا شکل گرفته است. در هر صورت امیدوارم این کار جدید را دوست داشته باشید.

مصرع های وام گرفته شده به ترتیب از شاعران زیر است:

حافظ، صائب تبریزی، بیدل دهلوی، مولانا، محتشم کاشانی، پروین اعتصامی، هاتف اصفهانی، وحشی بافقی، سیف فرغانی، اقبال لاهوری، شهریار و سعدی

با عشق:



ظلم اینان می رود... نوبت به آنان می رسد

بعد پایان زمستان هم زمستان می رسد

.

.

.